Route: van Compostela naar ....Compostela

Gisterenmiddag en avond lekker rustig de straten van Santiago afgestruind, een paar dingetjes gekocht. Inde avond een paar tapabarretjes bezocht en onder het genot van een lekker glas wijn een paar lekkernijen geprobeerd. Moet zeggen: de tapas zijn niet groot, maar als je begin van de straat begint, dan heb je aardig wat gegeten en gedronken aan het eind van de straat en heb je zeker geen honger meer. Ging in een van de barretjes binnen en het zag er anders uit dan de rest van de tapabars in de straat. Vooral mensen die hier gewoon thuis horen en ze zaten allemaal met een wit bakje voor hun neus waar iets wits (net als witte wijn) in zat. Ik zeg tegen de ober:'Doe mij ook maar zo een' en ik ga aan een klein tafeltje zitten. Brengt de ober een wit bakje en uit een kan schonk hij witte wijn in het bakje. Ik vraag:'Wat kost het?' en hij zegt iets, maar ik versta het niet goed vanwege het lawaai. Om niet te hoeven vragen wat hij zei, gaf ik hem €1,50, omdat ik verstaan had dat het op iets van 45 eindigde wat hij had gezegd. Hij kijk me aan en zegt weer wat het kostte, maar met net zoveel succes aan mijn zijde, ik hoorde het weer niet goed. Ik denk:'Misschien wil hij mij duidelijk maken dat die 5 cent ook niet echt de moeite waard zijn om er voor terug te lopen', dus met een ruim gebaar maak ik hem duidelijk dat hij de rest mag houden. Komt hij een paar minuten later terug met een tapa van het huis en €1.05 terug en zegt tegen me:'Het is maar 45 cent'. Ik kijk hem aan van 'Wat zeg je?' en hij herhaalt met een glimlach:'Ja, 45 cent'. Dat zijn nog eens prijzen. Je zou heel de avond niet meer van die stoel af komen, maar dan zou ik verder ook niks zien, dus toch maar verdergegaan toen ik hem opgedronken had. De rest van de barretjes hanteerden toch normalere prijzen jammer genoeg.. Rond een uur of 23.30 uur vond ik het genoeg geweest en ben ik maar naar bedje gegaan.

Heb geslapen als Doornroosje. Rond 6.30 uur werd ik pas wakker, om vervolgens weer in te dutten tot een uur of 8.30 uur. Toen er maar uitgegaan en me klaargemaakt om richting de Kathedraal te gaan. In het centrum ontbeten en toen naar de Kathedraal, waar de rij om de apostel te knuffelen behoorlijk korter was dan gisteren. Dit deed mij besluiten om die goede man ook maar eens te gaan knuffelen. Dus plaatsgenomen in de pythonachtige rij en na 30 minuten wachten was het dan zo ver en mocht ik hem even knuffelen. Even uitleggen wat het inhoudt, anders denken jullie echt dat ik een tik heb opgelopen van al dat fietsen. Achter het altaar staat op een verhoging een beeld van de Heilige Santiago (Jacobus). Onder het beeld (en onder de vloer) ligt de Jacobscrypte. Hetgeen dat je doet is via een trap naar het beeld gaan, dat je dan van achteren kunt aanraken. De meesten omhelzen hem even en doen een gebed, anderen raken hem aan en staan er even bij stil. Ik heb het laatste maar gedaan, knuffelen leek me iets te overdreven. Dan ga je naar beneden en kom je langs de Crypte waar de resten in liggen. Toen ik weer buiten stond, moest ik weer om de Kathedraal heen lopen om weer op hetzelfde punt uit te komen. Tot mijn verbazing was de rij intussen drie á vier keer zo lang geworden. Ik ben toen een kopje koffie gaan drinken, omdat het nog behoorlijk lang wachten zou zijn voordat de mis zou beginnen. Om 11.20 uur kwam ik weer bij de Kathedraal en wat ik eigenlijk wist, omdat ik genoeg verhalen gelezen heb om het te weten: de kerk was vol. Geen zitplaats meer te krijgen, sterker nog, je moest al moeite doen om een behoorlijke staanplaats te vinden. Misschien dat ze met het wierookvat zouden gaan zwaaien als het zo druk was. Na 40 minuten wachten was het eindelijk zover: de meute priesters kwam binnen, met als aanvoerder van het clubje de bisschop. Onder hen de Amerikaan, die net na mij in de albergue in Arzua aangekomen was. Er waren priesters uit diverse landen, die even genoemd werden en toen begon de lange lijst met pelgrims, waarvandaan gestart en waar ze vandaan kwamen. Moet heel eerlijk zijn dat ik geen enkele keer Nederland heb horen noemen. Maar gelukkig heb ik het gefilmd, dus kan het nog een keer naluisteren of we wel genoemd worden. De mis is heel spectaculair en doet, vind ikzelf, een beetje poppenkastachtig aan. Dat de priesters ook maar mensen zijn, bleek wel toen een priester uit Mexico een voorbede mocht voorlezen en een collega-priester hem op de foto zette, terwijl hij het aan het voorlezen was. Die foto zal hij wel boven zijn bedje hangen. Een ander heeft een popstar en weer een ander een naakte vrouw. Zo heeft eenieder wel iets dierbaars boven zijn bed. Na het ter tafel gaan werd het dan bekend gemaakt (je zag het al aankomen, omdat de mannen er klaar voor gingen staan), ze gingen met het wierookvat zwaaien. Ik heb er diverse foto's van gemaakt en natuurlijk gefilmd hoe hoog hij wel niet door de kerk geslingerd wordt. Echt heel spectaculair en mooi om te zien. Onder luid gejuich en geapplaudisseer kwam hij na een tijdje tot stilstand. Na 1.40 uur stond ik dan weer buiten, met een goed gevoel dat ik het zwaaien gezien had. Het wachten was beloond. Nu nog eten en weer een rondje door de stad maken.