Route: van Ponferrada naar Alto de Poio

Dagafstand: 71 km

Totaal afstand: 2649 km

Max. snelheid: 56 km

Gem. snelheid: 15,6 km

Vertrektijd: 7.45 uur

Aankomst: 15.45 uur

Fietstijd: 4.34 uur

Vanmorgen moesten we om 7.30 uur al de albergue verlaten hebben. Wat geen probleem was, omdat de drie personen waar ik de kamer mee deelde om 4.40 uur al als gekken aan het pakken waren geslagen, dus was ik ook wakker. Bij het ontbijt waren ook de drie Spanjaarden, die ik al eergisteren had ontmoet in de albergue. Gisteren eindigden ze ook in dezelfde albergue als ik en ik heb beide avonden met hen zitten praten. Ze komen uit Marbella en zijn nu een paar dagen el Camino aan het doen. Ze zijn met 4 man vertrokken, maar waren twee dagen geleden al de vierde man kwijt. Ze krijgen hem niet gevonden, omdat hij de telefoon niet beantwoordt. Tegelijk met hun vertrokken en de stad uitgereden. Toen één van de drie tegen me zei: 'Je achterband is een beetje leeg', voelde het even later ook zo dat hij leeg was. En ja hoor, na 2600 km kreeg ik dus mijn eerste lekke band. Gestopt om deze te vervangen en zij bleven op mij wachten. Heel vriendelijk, maar eigenlijk had dat niet gehoeven. Ze waren niet al te vlug en mede daardoor heb ik vandaag tot bijna 16.00 uur doorgereden. De dorpjes waren niet zo interessant. Het enige interessante was de beklimming die wel heel mooi was en uitzichten die adembenemend waren. Het weer was iets beter, waardoor het uitzicht ook beter was dan gisteren. Het was een zware dag, waarop twee beklimmingen overwonnen moesten worden. Eerst moesten we via diverse trajecten van 9% á 10 % naar el Cebreiro 1310 meter. Hier had ik eigenlijk willen overnachten (de Spanjaarden gingen verder , wilden nog heel de afdaling doen naar Sarria 40 km verder.Er waseen kleine afdaling naar 1240 meter om vervolgens weer te klimmen naar 1335 meter via weer beklimmingen van 7% a 8%. Het was me eigenlijk genoeg en ik was ook heel erg blij dat ik hier eindelijk een plekje gevonden had. In Cebreiro, waar ik had willen overnachten, kreeg ik de mededeling dat ik pas om 19.00 uur aan de beurt zou zijn als er nog plek zou zijn. Om 17.00 uur kwam hier iemand binnen die daar al weggestuurd was, omdat het vol was. Gelukkig ben ik maar doorgereden. Het is hier een heel klein gehucht met een paar huizen en een ervan is el albergue. Men heeft hier totaal geen voorzieningen. Je vraagt je af waar je terecht gekomen bent. Zit hier in het cafégedeelte mijn verhaal te schrijven, terwijl ik intussen het enige stopcontact in gebruik heb voor het laden van mijn telefoon, batterij van de gps en camera. Het versturen van het verhaal gaat niet lukken, omdat ze van het woord internet nog nooit gehoord hebben, laat staan dat ze het hebben. Valt me mee dat er überhaupt de mogelijkheid is om mobiel te bellen. Vanmorgen toen ik mijn band aan het verwisselen was kwam er een Spanjaard naar met toe en zei: 'Zit het gat boven of onder in de band? Want als het boven zit hoef je hem niet te vervangen!'. Ik denk nog:'Wat een gek heb ik nu weer aan de haak' en begin hem uit te leggen dat het niet uit maakt omdat als het wiel draait het gat dat boven zit vanzelf naar onderen gaat. Zegt hij tegen me 'Het was een grapje'. Ben dus niet altijd even slim en alert. Nu ga ik mijn schatje bellen en vertellen dat ik weer onderdak heb gevonden.