Route: van Astorga naar Ponferrada

Dagafstand: 60 km

Totaal afstand: 2577 km

Max. snelheid: 57,7 km

Gem. snelheid: 18,2 km

Vertrektijd: 7.50 uur

Aankomst: 13.00 uur

Fietstijd: 3.19 uur

Vanmorgen na een redelijk goede nachtrust (kamer met drie anderen gedeeld) en weer het gebruikelijke ontbijt bij een plaatselijke bakker, maar vertrokken met als tussendoel een van de mooiste dingen in El Camino. Eigenlijk is de schrijver van de route het helemaal met me eens, want hij slaat heel het stuk over en begint pas iets te schrijven over de dorpjes die je tegenkomt bij Foncebadón (na 27 km fietsen) een plaatsje al behoorlijk hoog in de klim van vandaag, dat tot de eeuwwisseling een uitgestorven indruk maakte. Er woonde alleen nog maar een schapenherder tot die tijd. Een paar pioniers bouwden er een bar/restaurant met een albergue, in de voormalige kerk die ze restaureerden. Iets wat ze in de 10^e eeuw zich vast niet hadden kunnen inbeelden toen er nog een concilie plaatsvond (een kerkelijke vergadering over belangrijke vraagstukken. Wat zullen ze er besproken hebben?). Van Foncebadón naar Cruz de Ferro is dan nog maar 2 km. De klim begint eigenlijk al in Rabanal, 8 km voor la Cruz de Ferro. Het is een behoorlijk steile klim met stijgingspercentages van 10% á 12 %. Voor al de laatste twee km waren nog al zwaar, omdat het weer zo grauw was en je op het laatst gewoon in de wolken (dus nat) aan het fietsen was. Maar eenmaal met het kruis in het oog ben je alle pijn in je bovenbenen vergeten. Het is een simpel ijzeren kruis, boven op een houten paal, op hoogste punt van de weg. Maar de historie die er vanuit gaat is al eeuwen oud. Het is een punt in El Camino dat de pelgrims moed moet ingeven dat ze Santiago de Compostela gaan halen. Symbolisch leggen zij een deel van hun last af door het werpen of neerleggen van een steen. Tegenwoordig worden er niet alleen stenen geworpen, er worden stenen neergelegd met teksten erop geschreven, geplastificeerde foto's en een enkele legt er zelfs een gebruiksvoorwerp neer, bijv. zijn schoenen. Ook ik had een steen bij me die ik van thuis had meegenomen, met deze tekst er opgeschreven:

‘Geluk hangt niet af van wie je bent of wat je hebt.

Het hangt alleen af van wat je denkt.

Raimundo, mei 2010'

De steen is versierd met lieveheersbeestjes (staan voor vreedzaamheid). Ik heb Marijke gebeld, omdat ik vond dat ik met haar dit moment moest delen, dat toch wel heel speciaal aanvoelde. Gelukkig had ze net pauze en kon ze samen met mij, zij het via de telefoon, de steen neerleggen. Heb vervolgens nog een broodje gegeten om tijd te rekken en het moment goed op me in te laten werken.

Na een kleine afdaling kom je in Manjarin. Vroeger stond hier een kerkje met een pelgrimshospitaal. Tegenwoordig staat er een geïmproviseerde bar/albergue, die door een paar jonge mensen uit Ponferrada is opgericht die zich Tempeliers noemen. Ik heb een stempel bij ze gehaald, maar moest hiervoor een kwartier naar een of andere preek luisteren over iets kerkelijks met Fatima. Ik kwam binnen toen hij al een tijdje bezig was en heb niet geheel begrepen waar hij het nu eigenlijk overhad. Maar stel je een man voor in een wit gewaad met capuchon op, met het teken van de tempeliers op zijn net iets te dikke buik, met een groot zwaard in zijn handen, die een plechtig verhaal aan het vertellen is op Crocs. Nu waren het zwarte en geen roze, anders zou het helemaal brullen zijn geweest. Eigenlijk is het een heel commercieel gebeuren. Ze hebben een winkel en verkopen allerlei prullaria die met El Camino te maken heeft en daarnaast hebben ze nog een caféfunctie. Hierna volgt er een lange spectaculaire afdaling, met hier en daar mooie vergezichten. Je ziet de afdaling soms in etappes onder je verder gaan, met behoorlijk scherpe bochten. Een aanslag voor je remmen, omdat je constant bij moet remmen, anders bouw je een te hoge snelheid op die je nooit meer bijgeremd krijgt. Een paar jaar geleden is hier ook een Duitser dodelijk verongelukt, omdat hij te hard naar beneden ging. El Acebo en Molinaseca zijn twee kleine dorpjes die je nog voorbij komt in de afdaling. Dorpjes met karakteristieke woningen die je in een andere tijdperk doen wanen. Ponferrada is een grote stad die al door de Romeinen werd gebruikt. De stichter van de huidige stad is echter de Bisschop van Astorga geweest voor de pelgrims. In de 12^e en 14^e eeuw hebben Tempeliers hier hun laatste bastion gebouwd. Deze geestelijke ridders hadden zich als taak opgelegd om de pelgrims en El Caminio te beschermen tegen stuikrovers en anderen die hen niet goed gezind waren. Later kregen ze er een bankiersfunctie bij, toen ze voor de koningen hun geld veilig in hun burchten bewaarden en er tevens geld kon worden geleend. Door jaloezie is hier echter begin 13^e eeuw een eind aan gekomen en zijn de Tempeliers Spanje uit gedreven. Morgen is er nog een stevige klim, die rond de 1300 meter hoog is. Vandaag maar goed rusten, zodat we morgen weer stevig op de pedalen kunnen staan.