Route: van Mansilla de las Mulas naar Leon

Dagafstand: 60 km

Totaal afstand: 2494 km

Max. snelheid: 45,3 km

Gem. snelheid: 18,4 km

Vertrektijd: 8.30 uur

Aankomst: 11.30 uur

Fietstijd: 2.44 uur

Gisteren, terwijl ik beneden het verhaaltje aan het schrijven was, kwamen twee Nederlanders op de fiets bij de albergue binnen, die tegen die tijd al aardig vol zat. Voor deze twee was dat geen probleem, omdat ze hun eigen tentjes bij zich hadden en die mochten ze op het gras opzetten. Later op die middag en avond heb ik nog even me ze gesproken. Ze komen uit Druten (Tonny) en Boxtel (Kees) en zijn net als ik 30 april vertrokken. Zeg ik tegen Kees: 'Ik ben nog uitgezwaaid door vrienden uit Boxtel'. Vraagt hij natuurlijk aan me waar ze dan wonen in Boxtel. Uitgelegd en wat komt er dan uit????? Hij is de overbuurman van Eric en Reme! Hoe klein is deze wereld soms. Heb op een plezierige manier wat ervaringen over en weer uitgewisseld onder het genot van een pilsje. Om 22.30 uur naar bed gegaan en ik was zowat de laatste die naar bed ging. De bassen en trombones werden al aardig fijngestemd door menigeen, voor de symfonie die later in de avond gegeven zou worden. Ongelooflijk, wat een geluid sommigen kunnen produceren! Nu heb ik daar niet zo'n probleem mee, maar ik had toch niet voor niks die oordopjes gekocht in Nederland, dus er twee uit het doosje gehaald en ingedaan. Ik moet me vergist hebben toen ik ze kocht bij de apotheek. Het leek wel of het gehoorapparaatjes waren. In plaats van het slechter te horen leek het wel of ik twee luidsprekers in mijn oren had gestopt. Dat helpt dus echt helemaal niet. Nu waren ze ook niet duur, maar zo kun je net zo goed niks indoen. Toch redelijk snel in slaap gevallen en vanmorgen werd ik pas om 6.00 uur wakker. Ik dacht dat er een wonder was geschied. Zou ik het dat toch langzaamaan leren hoe je gewoon lang moet slapen? Op mijn gemak spullen ingepakt en naar beneden gegaan om te ontbijten. Daar kwam ik Tonny en Kees weer tegen en weer een paar dingetjes besproken en een foto in de tuin van de albergue gemaakt. Toen we gedrieën de albergue verlieten, reden zij meteen bij de eerste kruising rechtdoor en ik, die El Camino ging volgen, moest rechtsaf slaan. Afscheid genomen en elkaar een ‘Buen Camino' gewenst. Net een km buiten Mansilla de las Mulas kom je een kruispunt tegen waar ik gisteren rechtsaf richting San Miguel ben gefietst, maar als je linksaf slaat kun je naar el Monasterio de Sta. Maria. Aangezien ik toch tijd genoeg had, dit maar gedaan. Het ‘Dikke Van Dale' boekje dat ik bij me heb zegt dat de abdij in de 12^e eeuw gebouwd is en dat het heel veel heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van deze streek. In 1835 is het verlaten, nadat er tweemaal brand gewoed heeft. Het is eigenlijk een grote bouwval. Er staat op een bordje: ‘Gesloten wegens renovatie'. Maar dat hadden ze gerust weg kunnen laten. Het is een grote gatenkaas. Her enige dat er nog een beetje heel uitziet is de kerk. Heb onder de deur door een paar foto's gemaakt van de binnenzijde en zo te zien op de foto's ziet het er nog wel mooi uit van binnen. Toen maar teruggefietst naar de route en die weer gevolgd totdat ik na 18.5 km fietsen er achterkwam dat mijn voorwielstandaard verdwenen was. Waarschijnlijk los getrild. Ik heb toen dus maar besloten om helemaal terug te fietsen om te zien of ik hem zo nog kon vinden. Ben via ‘El Monasterio' teruggefietst tot aan Mansilla de las Mulas, maar helaas niks gevonden. Toen maar weer terug naar Leon. Hier kwam ik uiteindelijk om 11.30 uur aan, maar voordat ik mijn onderkomen gevonden had (een studentenhuis) was het al 12.30 uur en voordat ik een fietsenmaker had gevonden die mij kon helpen (ik moest hem ervan overtuigen dat de standaard die hij had met een beetje aanpassingen best zou passen), was het 13.45 uur, tijd om te eten. Gelukkig kon ik hier in het studentenhuis voor een kleine bijdrage mee-eten. De stad is heel erg mooi, heeft een grote kathedraal en een historisch centrum met enkele prachtige gebouwen. Zeker de moeite waard om te bezoeken. Dadelijk zal ik met meer rust opnieuw de stad eens gaan bezichtigen. Wat een dag had moeten worden met heel veel tijd en maar 23 km te rijden, bleek uiteindelijk anders uit te pakken. Wel een dag met hele positieve ontmoetingen, als je er op terugkijkt. Een van de dames van het toeristenbureau heeft mij heel erg vriendelijk geholpen aan een privé kamer met eigen wc en douche in een studentenhuis. De fietsenmaker heeft voor 10 euro een fietsenstandaard compleet verbouwd, weliswaar op mijn aanwijzingen, maar hij neemt toch de moeite om het te doen en vraagt niks meer dan wat de standaard kost en dat met een enorme vriendelijkheid. Of in de supermarkt de vrouw waar ik aan vraag of de fiets binnen mocht staan terwijl ik ging winkelen voor het eten: geen probleem! Allemaal zo vriendelijk, stuk voor stuk mij een ‘Buen Camino' wensend. Wat kan het soms toch leuk zijn!