Route: van St.Emilion naar Labouheyre

Dagafstand: 140 km

Totaal afstand: 1455 km

Max. snelheid: 48,1 km

Gem. snelheid: 20,3 km

Vertrektijd: 7.15 uur

Aankomst: 15.10 uur

Fietstijd: 6.53 uur

Vanmorgen met een goed humeur opgestaan om te merken dat het inderdaad niet beter ging met het weer. Het zag er nog donkerder uit dan gisteren. Eerst maar ontbijten, dus kijken we dan wel weer verder. Het fietspeloton van 12 man, dat ook neergestreken was in dezelfde Chambres d'hotes, was ook wakker en klaar voor het ontbijt. Na wat op en neer gebonjour kon het eindelijk beginnen. Gelukkig hoorde ik niet geheel tot de intimi, want die werden niet alleen ‘gebonjourd' maar ook nog afgelebberd met twee kusjes in de lucht. Na een lekker ontbijt moet ik er toch echt aan geloven en op de fiets. Eerst terug naar St. Emilion om de route weer op te pakken. Wat zag die hemel in de verte er zwart uit. Boven St. Emilion scheen de zon. Maar ik moest toch richting het zwarte gat. Nou, vooruit dan maar: fietsen. Na 3 km kwam ik een ouderwetse wijnpers tegen, daar baalde ik gisteren nog zo van, omdat ik doordat het zo hard regende er geen foto van kon maken. Meevaller dat er hier ook een stond. Na 4.5 km kwam ik een paar wijnflessen tegen, die mij wel heel erg bekend voorkwamen. Even op het kompas kijken welke kant ik nu eigenlijk aan het op fietsen ben. Noorden!!!! Juist, dat is toch de verkeerde kant op? Spanje ligt toch in het zuiden? Om 8.10 uur kwam ik dus weer St. Emilion in gefietst. Onze grote filosoof meneer Cruijf heeft ooit gesproken 'Elk voordeel heeft zijn nadeel en zo ook andersom'. Mijn voordeel in deze was, dat de supermarkt intussen open was gegaan en ik inkopen kon doen. Iets dat werd aangeraden, aangezien ik het niemandsland in zou rijden vandaag. 'Kan dat dan', hoor ik me zelf vragen. Is er een stuk land dat nog slechter bewoond is dan datgene waar ik de afgelopen dagen doorheen ben gefietst? 'Ja', is het antwoord en het heeft nog een naam ook: ‘Les Landes de Gascogne'. Nee, het is geen grapje. Na 68 km fietsen kom je in Cadillac en dat is het einde van de wereld. Dan ga je een gebied in dat plat is (dat is wel mooi, gezien ik de klimmetjes echt beu was voor even) en vol staat met loofbomen die Napoleon zelf geplant heeft. Nou ja, de opdracht er toe heeft gegeven. Het was een stuk land dat bestond uit moerassen, heide en zandverstuivingen, waar alleen schapen rondtrokken, met hun herders natuurlijk. Pelgrims waren daar niet gelukkig omdat ze nog al eens beroofd werden en verkozen daarom een omweg. Ik dus niet, heb een mobiel en bel de boswachter wel als er iets gebeurt. Dit was zo, totdat Napoleon zei:'Kom, laten we er iets nuttigs mee doen en er loofbomen planten, kunnen we die kappen en er iets van maken'. Slimme man, die kleine. Nu fiets je dus door het bos, met zo nu en dan een klein dorpje dat ontstaan is vanuit de mensen die vroeger de bossen onderhielden. Tegenwoordig staan er een hoop vakantiehuisjes. Net voor dat ik dit gebied inreed, kwam ik 2 Belgen tegen uit Antwerpen die ook vanaf 30 april onderweg waren naar Santiago. We hebben 20 km samen gefietst, tot ze zeiden dat ze stopten om een banaan te eten. Ik dacht: 'Oké, dan fiets ik wel door, zal jullie bij dit ritueel niet storen. In Rites een foto gemaakt van een hele mooie kapel die in gotische stijl is gebouwd. Het herbergt een klein museum met herinneringen aan pelgrims. Het torentje heeft een houten uitbouw. In Moustrey staat ook zo'n kerkje, iets groter, maar ook met zo'n houten uitbouw in het torentje. Het schijnt muurschilderingen te hebben, maar die heb ik niet gezien omdat hij dicht was. Voor de rest valt er niet veel te vertellen over de streek. Het is eigenlijk een beetje een saaie streek. Als je één hectare loofbos hebt gezien, dan heb je het wel gezien. Een tweede lijkt uiteindelijk op de eerste hectare. Met die uitzondering, dat je ze wel in alle groeifasen ziet. Van klein naar groot. Als je lang genoeg doorfietst, kom je uit in Labouherye. Eén van de grotere dorpjes in de streek (denk aan Haarsteeg), het stelt echt niks voor en hier ben ik dus maar gestopt omdat er een pelgrim refugio is bij een gezin in huis. Ik heb nog even de St. Jacobskerk bezocht die hier ook staat, met in één van de glas- en loodramen een St. Jacob in pelgrim outfit. Ik krijg dadelijk om 18.30 uur een ‘pelgrim sangria' aangeboden (geen idee wat het is, maar klinkt als alcohol, dus lekker). Vandaag wel getwijfeld of ik toch niet via St. Jean-Ried-de-Port zal fietsen. Het enige probleem dat ik er mee heb, is dat ik steeds geroepen heb om via Olon St. Marie te gaan. Is alleen een dag langer in Frankrijk. We zien het morgen wel. Dan moet ik het wel beslist hebben, omdat daar de splitsing komt...