Route: van Tours naar Poitiers

Dagafstand: 130 km

Totaal afstand: 1026 km

Max. snelheid: 51 km

Gem. snelheid: 23,6 km

Vertrektijd: 7.15 uur

Aankomst: 13.30 uur

Fietstijd: 5.29 uur

Vanmorgen met het eerste hanengekraai opgestaan en in de jeugdherberg ontbeten. Hier ging het er iets geordender aan toe. Had gisteren een tegoedbon ontvangen voor het ontbijt en moest die vanmorgen ook echt inleveren om toegang te krijgen tot een ruimte waar een lopend buffet stond opgesteld, met duidelijke instructies in diverse talen, zodat niemand het excuus kon hebben dat hij of zij het niet wist. Ook waren de hoeveelheden die je mocht benutten tijdens het petit ontbijt vermeld. Zo mocht je maar twee broodjes of een broodje en een kop muesli. Een yoghurt of een appelcompote en ga zo maar door. Je zou er bijna een studie voor moeten volgen om het allemaal precies te weten. Maar dan komen de eerste Fransmannen -vrouwen binnen.....die pakken een kom waar de muesli in moet, drukken drie keer op koffie en gaan dan met hun stokbrood in die pot zitten roeren. ‘Soppen', heette dat bij ons thuis en was ten strengste verboden. Ik geloof zelfs dat erbij beweerd werd dat het slecht was voor je tanden. Nu moet ik zeggen, als goed ingeburgerd persoon, dat Nederlanders met dit soort regels ook niks kunnen. Ik had al meteen twee broodjes in mijn zakken zitten voor de middag. Met de gedachte:'Ze mogen van geluk spreken dat ik er ook nog niet het beleg bij neem'. (Gelukkig worden al mijn zonden in Santiago de Compostela vergeven!) Na mijn moderne ezel gepakt te hebben met mijn hightech spulletjes, ben ik maar vertrokken. Verbazing alleen al om hoe ik vandaag de stad Tours uitgereden ben. Via achteraf straatjes en voetgangersbruggen, parken en grindpaden, onder de snelweg door en dat allemaal om de drukke wegen met veel autoverkeer te mijden. Nogmaals petje af voor de schrijver van de route. Toch duurt het best wel lang voor je zo'n grote stad uit bent en je in een ritme kunt komen. Maar toen ik hem eenmaal te pakken had, was er geen houden meer aan. Het ging als een trein. Aan de zuidzijde van Tours is het landschap geheel anders dan aan de noordzijde waar ik gisteren Tours binnen kwam rijden. Op een paar klimmetjes na, was het vandaag een redelijk plat landschap. Nu waren die paar klimmetjes meteen ook wel van die ‘tong op je enkels' klimmetjes, maar tot aan Tours reed ik een gemiddelde van ongeveer 24.5 km per uur. De boertjes hebben in het zuiden ook duidelijk andere behoeftes dan hun collega's in het noorden.. Het opvallendste is dat er tot 110 km voorbij Tours geen druivenstruik te zien was en dat er veel akkers ongebruikt bij liggen. Graan en gele bloemetjes zijn gebleven, maar er duiken ook andere groene dingen op, die gezien hun keurige aanplanting er bewust door iemand zijn geplaatst. Maar wat het is........geen idee. Dat je zuidelijker komt merk je ook aan krekels die je ineens hoort en salamanders die je ineens ziet lopen. Of hebben wij die ook maar zie ik ze nooit omdat ik er de moeite niet voor neem? Wat hetzelfde is gebleven is de schoonheid van het landschap. Wat is Frankrijk toch een mooi land. Ik heb vandaag iets gedaan dat ik voor onmogelijk heb gehouden. Ik heb Franse vrienden gemaakt

. Onderweg heb ik twee pelgrims ingehaald, die net op dat moment een foto aan het maken waren van een ruïne die we onderweg zouden tegenkomen uit de Romeinse tijd. Ze gaan ook naar Santiago de Compostela en waren onder de indruk van mijn fiets en apparatuur. Vooral over mijn mogelijkheid om foto's / video's te kunnen maken vanaf mijn fietsstuur. En het zadel en... en... en... Ze moesten er foto's van nemen, het was geweldig. Nu moet ik zeggen als je met een plastic kratje achter op een mountainbike met zijtassen aan het rondfietsen bent, is de rest nog al gauw ‘wauw', niet waar. Maar ze waren heel vriendelijk, dus hebben we afgesproken dat als we elkaar in Santiago zien we er een paar pilsjes op zullen drinken (Toevallig zitten ze vanavond samen met mij in dezelfde jeugdherberg). Het leuke is wel dat zij weer een andere route volgen dan ik. Zij gingen bij die ruïne verder via een grindpad en ik over de weg. Het was vandaag een zeer zonnige dag. Om 9.00 uur had ik mijn lange broek en trui al uit en net bij het douchen zag ik dat het niet voor niets is geweest: ik heb al een wit fietstruitje op mijn lichaam ‘gebruind' staan.

Voor de statistieken (waar ik trouwens in Spanje mee stop omdat het daar niet meer bij te houden zal zijn) : Gisteren nog twee Nederlanders in de Jeugdherberg gespot en vandaag dus twee Fransen en 3 Nederlandse mannen die ik inhaalden net voor Poitiers.