Begin juli 2009:

Marijke zegt 'als het zo belangrijk voor je is, dan moet je het gewoon doen'.

Met deze zin begon de voorbereiding om in mei 2010 de St. Jacobs route te gaan fietsen vanaf de Franse - Spaanse grens.

Tientallen jaren dacht - fantaseerde ik er over hoe het zou zijn om naar Spanje te fietsen. Ik kwam alleen nooit verder als: 'het zou leuk zijn' of 'dat zou nou eens een uitdaging zijn'. De laatste jaren dacht ik er wel vaker aan. Maar zonder verschil, het bleef bij diverse excuses om het niet te doen.
Marijke had iets geraakt met haar zin. Ze had gelijk, ik moest het gewoon doen.

Tot 31 juli (we gingen uiteindelijk ook nog op vakantie en daar zou het wat moeilijke zijn om te internetten ) er lekker op los gegoogled en veel informatie verzameld. Ik wist niet dat er zoveel informatie op internet stond over 'el camino'. Duizenden mensen lopen of fietsen hem per jaar. Velen van hen schrijven een dagboek en plaatsen dit op het net. Ieder loopt of fietst hem op zijn eigen manier en eigen tempo, toch hebben verreweg de meesten een overeenkomst als je de reisverslagen leest. Ze zijn zo positief, er gaat zo een blijdschap van uit, zo een energie, dat ik er steeds meer van overtuigd ben dat ik ook 'el camino' wil fietsen. Maar al heel snel merk ik dat het niet gaat lukken om helemaal van thuis uit te vertrekken. Dan moet ik zeker een week of 4 vrij nemen en dat gaat gewoonweg niet lukken. Dus is het plan snel opgepakt om er een deel van te fietsen. Gezien mijn afkomst is het dan niet geheel onbegrijpelijk dat ik dan maar het laatste deel van el camino ga fietsen. Ik heb 2 á 3 weken reisverslagen zitten lezen, de pagina van FIS en de pagina van het Nederlandse genootschap van Sint Jacob plus alles wat ik maar tegenkwam. Marijke had daarom intussen al langspijt dat ze het uitgesproken had. Van 31 juli tot 21 augustus zijn we op vakantie gegaan en eerlijk gezegd kon ik het niet geheel los laten. Ben er toch steeds wel een beetje mee bezig gebleven. Zo had ik het plan opgepakt om te kijken of ik een fiets in Spanje zou kunnen huren om terug te gaan naar Zuid-Spanje en er te trainenin de bergen. Ik heb uitgebreide landkaarten gekocht van Spanje. Ik heb ook nog een mooie fietsoutfit gekocht.

Terug in Nederland heb ik het routeboekje deel 3 besteld en ben verder gegaan met het uitzoeken van allerlei dingetjes. Ik ga dus in mei 2010 'el Camino' fietsen. Hiervoor vlieg ik vanuit Brussel naar Pau in Zuid Frankrijk om van daaruit in Oloron Sainte Marie in te haken op de traditionele route naar Santiago de Compostela. In eerste instantie wilde ik starten in St. Jean-Pied de Port, maar om twee redenen ben ik van plan veranderd. De eerste en belangrijkste reden is dat ik gelezen heb dat de col de Somport mooier is en 600 meter hoger dan de grensovergang bij St. Jean- Pied de Port. De tweede reden is dat de verbinding Pau - Oloron beter te rijden is dan naar St Jean Pied de Port.

Het lezen van het routeboekje is een groot feest voor me. Het is of ik thuis op de bank de route al aan het fietsen ben. Sommige reisverslagen heb ik opnieuw gelezen en ik begrijp ze nu veel beter dan de eerste keer dat ik ze gelezen heb.
Hoe meerik er over lees, hoe meer vragen ik me ga stellen. Ik heb ontdekt dat ik wel een hele grote controle-freak ben. Alles wil ik al uitgezocht en beantwoord hebben. Niet echt een pelgrim dus.

Het is nu 31 augustus. Ruim anderhalve maand later en eigenlijk heb ik nu meer vragendan toen ik begon, terwijl ik van de andere kant voor mijn gevoel zo ongeveer een expert ben op het gebied van el Camino. Moet nog een paar dingen leren voor mei 2010. Moet leren een echte peregrino te worden, zoals ze in Spanje zeggen.
Vandaag heeft Marijke heel veel fietsspullen voor mij gekocht. Jammer genoeg moet ze het meeste wel terugbrengen, omdat ik er niets aan heb. Wat een schat dat ze aan me denkt.