Kip in kathedraal. HET VERHAAL..... van Sto. Domingo de la Calzada. Er waren eens een vader, moeder en zoon op weg naar Santiago de Compostela die 's avonds in Santo Domingo de la Calzada aankwamen en de nacht doorbrachten in de plaatselijke herberg. De herbergierdochter werd op slag verliefd op de zoon, maar deze wees haar af. Dát was de schone Spaanse niet gewend en ze zon op wraak. Toen de drie pelgrims sliepen, sloop zij hun slaapkamer binnen en verstopte een gouden beker van haar vader in de knapzak van de jongen. De volgende ochtend stonden de pelgrims vroeg op en vertrokken onmiddellijk, om vóór de hitte van de middag al heel wat kilometers gelopen te hebben. Toen ze de herberg verlaten hadden, schreeuwde de herbergierdochter moord en brand: "... gestolen en ik weet wel wie het gedaan hebben ... die pelgrims die zo stiekem vanochtend heel vroeg al weggingen!". Gezagsdienaren haalden de pelgrims in en in de knapzak van de jongen werd de 'gestolen' beker gevonden en de rechter veroordeelde de onfortuinlijke jongen tot de galg. Machteloos en diep bedroefd liepen de ouders verder naar Santiago de Compostela en baden vurig tot de apostel. Op de terugweg wilden ze het graf van hun zoon bezoeken in dat vermaledijde oord, maar tot hun grote verrassing hing hun zoon nog aan de galg en hij leefde! De heilige Jacobus had al die tijd zijn voeten ondersteund! Verheugd gingen de ouders naar de rechter met het verzoek hun levende zoon van de galg te mogen halen. Maar de rechter, die net aan tafel was gegaan, was niet lichtgelovig. "Net zo goed als mijn gebraden kippetje morsdood is, zo is ook een gehangene dood", sprak hij. Maar tot verbazing van iedereen kregen de kippenboutjes weer veren en luid kakelend en kraaiend stonden kip en haan levend op tafel! De onschuldige jongen werd van de galg gehaald en de valse herbergierdochter werd op de brandstapel gezet; zó ging dat blijkbaar in die tijd!